Με απάθεια
«Για την προσωπική ζωή του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου δεν ξέρουμε πολλά ... Οι δύο μεγάλοι έρωτές του όμως ... είναι γνωστοί: η σύντροφος της ζωής του, η Χερόνιμα Ντε Λας Κουέβας, απεικονίζεται στα έργα του ως Παναγία. Ενώ η προηγούμενη αγαπημένη του, η Βενετσιάνα Φραντσέσκα, εμφανίζεται ως Μαγδαληνή με το στήθος έξω».
Eλευθεροτυπία, 11.6.06
Μια φορά κι ένα καιρό, πριν πολλά χρόνια, ο άγνωστος καλλιτέχνης είχε μόλις δώσει ζωή στο τραγούδι του:
Κόκκιν' αχείλι εφίλησε
κι έβαψε το δικό του
κι έβαψε και το μαντήλι που το ‘συρε να το σκουπίσει
κι έβαψαν τα νερά του ποταμού που έπλυνε το μαντήλι
κι έβαψε η άκρη του γιαλού κι η μέση του πελάγου
κι έβαψαν τα φτερά του αητού που κατέβη να πιει νερό
κι έβαψε ο ήλιος ο μισός και το φεγγάρι ακέριο.
Είχε μόλις συνθέσει το τραγούδι του, το οποίο -εν πλήρει αντιθέσει με το όνομά του- έμελλε να μείνει αθάνατο. Οι απόγονοί του θα τραγουδούσαν και θα τραγουδούν με συγκίνηση το δημοτικό αυτό τραγούδι, χωρίς να μάθουν ποτέ ότι στις φλέβες τους κυλά το ίδιο κόκκινο αίμα με αυτό του δημιουργού του «Κόκκιν' Αχείλι».
Ο καλλιτέχνης πήγε και της το τραγούδησε. Στην κοπέλα το κόκκινο αχείλι της οποίας είχε φιλήσει το προηγούμενο βράδυ. Εκείνη συγκινήθηκε και για πρώτη φορά ένιωσε κάτι που συγγένευε μακρινά με έρωτα για αυτόν.
Για πρώτη φορά.
Τον απέκρουε επί μήνες και το προηγούμενο βράδυ είχε υποκύψει και τον είχε αφήσει επιτέλους να την φιλήσει. Εκείνη είχε δεχθεί το φιλί του σχεδόν με απάθεια.
Τα επόμενα χρόνια και μέχρι το τέλος της ζωής της η κοπέλα με τo κόκκινo χείλος αναρωτιόταν τι θα είχε άραγε συμβεί, αν είχε φιλήσει εκείνον που πράγματι αγαπούσε, εκείνον που την αγαπούσε εξίσου, αλλά ήταν παντρεμένος με μιαν άλλη.
Θα έβαφε και το υπόλοιπο μισό του ήλιου και όλη η πλάση;
Κόκκιν' αχείλι εφίλησε
κι έβαψε το δικό του
κι έβαψε και το μαντήλι που το ‘συρε να το σκουπίσει
κι έβαψαν τα νερά του ποταμού που έπλυνε το μαντήλι
κι έβαψε η άκρη του γιαλού κι η μέση του πελάγου
κι έβαψαν τα φτερά του αητού που κατέβη να πιει νερό
κι έβαψε ο ήλιος ο μισός και το φεγγάρι ακέριο.
Είχε μόλις συνθέσει το τραγούδι του, το οποίο -εν πλήρει αντιθέσει με το όνομά του- έμελλε να μείνει αθάνατο. Οι απόγονοί του θα τραγουδούσαν και θα τραγουδούν με συγκίνηση το δημοτικό αυτό τραγούδι, χωρίς να μάθουν ποτέ ότι στις φλέβες τους κυλά το ίδιο κόκκινο αίμα με αυτό του δημιουργού του «Κόκκιν' Αχείλι».
Ο καλλιτέχνης πήγε και της το τραγούδησε. Στην κοπέλα το κόκκινο αχείλι της οποίας είχε φιλήσει το προηγούμενο βράδυ. Εκείνη συγκινήθηκε και για πρώτη φορά ένιωσε κάτι που συγγένευε μακρινά με έρωτα για αυτόν.
Για πρώτη φορά.
Τον απέκρουε επί μήνες και το προηγούμενο βράδυ είχε υποκύψει και τον είχε αφήσει επιτέλους να την φιλήσει. Εκείνη είχε δεχθεί το φιλί του σχεδόν με απάθεια.
Τα επόμενα χρόνια και μέχρι το τέλος της ζωής της η κοπέλα με τo κόκκινo χείλος αναρωτιόταν τι θα είχε άραγε συμβεί, αν είχε φιλήσει εκείνον που πράγματι αγαπούσε, εκείνον που την αγαπούσε εξίσου, αλλά ήταν παντρεμένος με μιαν άλλη.
Θα έβαφε και το υπόλοιπο μισό του ήλιου και όλη η πλάση;
΄Η θα ήταν ακόμη ένα φιλί που θα χανόταν στην άγραφη βίβλο των μη τραγουδισμένων ερώτων, όπως θα χανόταν για πάντα το πρόσωπο της Βενετσιάνα Φραντσέσκα, αν δεν είχε γίνει έρωτας σε έναν άνθρωπο που ήξερε πώς να τον απαθανατίσει;
Απαθείς μούσες, ξενιστές του παράσιτου έρωτα.
Ο καλλιτέχνης θα κολλήσει, θα ασθενήσει και θα τον διαιωνίσει.
9 Comments:
Νοιώθω ήδη άρρωστη.
Κόλλησα από το κείμενο...και φαντάζομαι να φαντάζεσαι πως το εννοώ.
Na se protrepsw?
Ase to 'Old Boy' gia ta "ektakta" kai panwsikwse tipota sth GIORTH/PARTY/XALAROTHTA/... -opws thes pes to- tou D'n'D...
;-)
Filika
Κείμενα σαν αυτό πιστεύω ότι αποτελούν την καλύερη απάντηση σ' αυτούς από τις εφημερίδες που γράφουν κατ' εντολήν για το πως σχεδιάζει ο ΓΑΠ να χτυπήσει τον ΚΩΚΑΡ και τούμπαλιν.
Ωραιο κειμενο.Οπως συνηθως δηλαδη..Μια μικρη διορθωση.Δεν ειναι "Κοκκινα χειλη" αλλα "Κοκκιν(ο) αχείλι"
Eυχαριστώ. Το διόρθωσα.
παλιο αγορι γεια.
απορια: υπεροχο αυτο πολυστιχο το εχει μελωποιήσει μήπως ο Λουδοβικος των Ανωγείων?
Απ' όσο ξέρω, δημοτικό είναι, άρα μελοποιημένο από το παλικάρι που περιγράφω στο ποστ ;)
Το έχει τραγουδήσει ο Αλκίνοος Ιωαννίδης σίγουρα, για τον Λουδοβίκο δεν γνωρίζω, αλλά καθόλου δεν αποκλείεται.
Απαθείς μούσες, ξενιστές του παράσιτου έρωτα.
ΟΚ, έπιασε. Κουδουνίζει μέσα στο κεφάλι μου. Good job!
Keep up the good work » » »
Δημοσίευση σχολίου
<< Home