Τα Μάτια του Πειρατή
Παπαλουκοδευτερολογώντας, διαβάζω ότι ο Θοδωρής ζει τα τελευταία τέσσερα χρόνια στη Μόσχα με μόνη συντροφιά του το σκύλο του τον Πειρατή.
Προσπαθώ να φανταστώ τις χαρές που έκανε ο Πειρατής, όταν ο κύριός του επέστρεψε σπίτι από την Πράγα.
Τις ίδιες ακριβώς χαρές που θα του έκανε αν ήταν ο χειρότερος παίκτης του φάιναλ φορ.
Όλοι κοιτάζουν τον Θοδωρή λίγο διαφορετικά μετά το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του Σεπτεμβρίου, όλοι κοιτάζουν τον Θοδωρή λίγο διαφορετικά μετά την κατάκτηση της Ευρωλίγκα την Κυριακή.
Όλοι εκτός από τον Πειρατή.
Τα μάτια του σκύλου μας είναι το καλύτερο αντίδοτο στην ματαιοδοξία μας.
posted by Old Boy @ 1:39 π.μ.
10 comments
10 Comments:
?
Μέχρι να κάνουμε παιδιά.
τα παιδια είναι πιο σκληρά απο τον σκύλο... και δυστυχώς μεγαλώνουν. (και πολύ γρήγορα)
Λαμπρούκο, έχεις απορίες;
Thrass θα συμφωνήσω με τον Τζιτζίκο. Τα παιδιά θα σε κοιτάνε με τον ίδιο τρόπο μέχρι τα 3 - 4 χρόνια. Αν είχε ένα γιο ο Παπαλουκάς αυτός δεν θα τον κοιτούσε με περισσότερο θαυμασμό τώρα που θριάμβευσε;
Μcfly, αν προσπαθούμε να αυτο-υπονομευόμαστε, προσπαθούμε να αμφισβητήσουμε τα επιτεύγματά μας. Τα επιτεύγματά μας είναι εκεί, έστω και υπό αμφισβήτηση. Για τον σκύλο μας, ακόμη κι αν όλος ο κόσμος μας αποθεώνει, τίποτα δεν αλλάζει. Το «μεγαλείο» που ξάφνου ανακαλύπτουν όλοι εκείνος δεν το βλέπει. Εκείνος μόνο βλέπει την αγάπη που του δείχνεις.
Μπορεί να έχετε δίκιο. Θα σας πω, όταν κι αν...
Την απαθή όψη της γάτας αν δεν ζεις, δεν έχεις βαδίσει στη ζωή. Η καλή μου η γαλή με συνδέει με Μπαλί, όποια διάθεση κι αν κουβαλάω σπίτι. Τυλίγει τη ματαιοδοξία σε βετέξ και σφουγγαρίζει τα πλακάκια, μόνη της!
Ενιγουέι, εγώ ήθελα απλώς να επισημάνω ότι ο μύθος για τον μουγγό που μίλησε ξεκινάει από το τηγάνι τη δεκαετία του '50, όταν και γάβρος σε μιούτ ανέκραξεν γκολ και δεν το ξαναβούλωσε - δυστυχώς.
ΥΓ Θα ανοίξω μπλογκ για να στεγάσω τους συντρόφους χανούμηδες που κυκλοφορούν. (Τζιν μιτς Τόνι, Μαστερ Λι Μου Μπάι, Λίτσα παλιότερα)
Χαιρετίσματα,
Ορίτζιναλ 21, Αγρόκτημα Κλαμπ
Γ.Ντακ
«Η καλή μου η γαλή με συνδέει με Μπαλί» :))))
γιαγιά ντακ, δε φτάνει ένα μπλογκ για να στεγάσεις όλα τα οριτζινάλια. εγώ σκέφτομαι συνέχεια το Μπαλί και χωρίς γάτα. Αλλά τα σκυλιά εκεί είναι άλλο πράμα: αγριεμένα όσο δεν πάει, τσιμπάνε από τις θυσίες συνέχεια. Στο μόνο μέρος που δεν χάιδεψα σκυλί, ακόμα και στο Θιβέτ πιο ήσυχα ήταν. Όλντ, αγοράσαμε σκύλο; Ή γράφουμε υποθετικά, και άρα εμπνευσμένα;
Α, και δεν ανέφερα την σύμπτωση: το γάτο μου τον λένε Ο-ντε-σού. Για τους φίλους, Σούλης.
(δεν κάνω πλάκα!)
Ubud 21, ρίξε τα μπετά να στεγάσουμε τα προσφυγόπουλα της μπλογκόσφαιρας. Βάζω το μυστρί, βαλε το πηλοφόρι.
Your are Nice. And so is your site! Maybe you need some more pictures. Will return in the near future.
»
Δημοσίευση σχολίου
<< Home