Παράφορα

Κι ενώ όλοι συζητούν για τα στρώματα και το περιεχόμενό τους, εγώ, απαιτητικέ μου αναγνώστη, θα σε ανεβάσω σε ψηλότερα στρώματα (χα χα χα, μα τι χιούμορ, τι πνεύμα!). Δεν ξέρω τι μπορεί να κρύβει μέσα του ένα στρώμα και για να σου πω και την πάσα αλήθεια δεν με πολυενδιαφέρει κιόλας. Όπως δεν με πολυενδιαφέρουν όλα τα συναφή μικροζητήματα της καθημερινότητας: αν λόγου χάριν με κλέβουν στα κοινόχρηστα. Ας με περνάνε για κορόιδο· προτιμώ να δίνω τρία ευρώ παραπάνω τον μήνα απ΄το να διενεργώ έρευνες και να κάνω τσακωμούς. Πώς να το πω; Δεν έχω ούτε διάθεση ούτε χρόνο για κάτι τέτοια. Δεν έχω διάθεση και χρόνο να ψάξω να βρω τα βρωμερά μυστικά του στρώματός μου. Δεν με ενδιαφέρει ο κόσμος που κρύβεται μέσα στο στρώμα μου. Ίσως αν είχα πυκνές μαύρες τρίχες στην αναστροφή της παλάμης να με ενδιέφερε.

End of Part I.

Part II.

Εκείνο που ενδιαφέρει εμένα αναγνώστη, είναι ο κόσμος που κρύβεται πάνω από το στρώμα μου κι έχει για ουρανό το πάπλωμά μου. Γι' αυτόν έχω όλον τον χρόνο και όλη τη διάθεση. Όλον τον ενθουσιασμό. Αυτός ναι· είναι ένας κόσμος στον οποίο παραδίδομαι ολοκληρωτικά:

Κουκουλώνομαι, κουλουριάζομαι, αφήνομαι.

Όλα είναι σκοτεινά, ο έξω κόσμος ψευδαίσθηση κι ο ύπνος βασιλιάς.
Κοιμάμαι παράφορα, κοιμάμαι -τολμώ να πω- ποιητικά.

Δεν με νοιάζει τι υπάρχει μέσα στο στρώμα μου, δεν με νοιάζει τι υπάρχει έξω από το πάπλωμά μου.

Kι έτσι, λίγο λίγο, νύχτα με τη νύχτα, μέρα με την μέρα, πλησιάζω προς τον τελικό στόχο, την τελική ηδονή, τον τελικό ύπνο, το τελικό όνειρο.

Βάστα αδέλφι, βάστα.

Κοντεύουμε.