Αγωνιστικοί Χαιρετισμοί
Έτσι μπράβο. Πάνω τα χεράκια. Δυνατά. Αγωνιστικά. Εμπρός γενναίοι μου. Εμπρός να πάρουμε το κουραδόκαστρο. Μπράνκα - μπράνκα - μπράνκα, λεό - λεό - λεό. Τίποτα - τίποτα δεν μας σταματά. Είδα την φωτογραφία στην "Ελευθεροτυπία" και γέμισαν ελπίδα τα πνευμόνια μου. Η ευρωπαϊκή αριστερά αλλάζει συθέμελα την κοινωνία κι η Ξάνθη θα πάρει το πρωτάθλημα.
Πιθανότατα δεν ενδιαφέρει κανένα, αλλά το ελληνικό κόμμα που συμμετέχει (ή ό,τι άλλο κάνει εν πάση περιπτώσει) σ΄αυτό το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς το συμπαθώ και το ψηφίζω. Ωστόσο, εικόνες όπως της φωτογραφίας είναι χαρακτηριστικές αυτού που ο Κούντερα αποκαλεί "Μεγάλη Πορεία προς τα Εμπρός". Η ψευδαίσθηση μιας διαρκούς ασταμάτητης πορείας του κόσμου προς ένα καλύτερο μέλλον. Ο κόσμος ως μια συνεχής διαδήλωση.
Δεν είμαι εναντίον του ευρωπαϊκού αυτού κόμματος, ό,τι κι αν θεωρεί το ίδιο πως είναι. Είμαι εναντίον εικόνων όπως αυτή, εικόνων που απερίφραστα δηλώνουν πως οι αριστεροί ηγέτες δεν έχουν επαφή με το περιβάλλον. Η ελπίδα τους συνιστά περισσότερο αυτισμό και λιγότερο ουτοπία. Αν κάτι χρειάζεται επειγόντως η αριστερά είναι λίγη αίσθηση της ειρωνείας, του αυτοσαρκασμού και της ματαιότητας του αγώνα της (πόσο μάλλον της γενικότερης ματαιότητας). Αν συνειδητοποιήσει ότι δεν είναι η ομάδα που χάνει προσωρινά και θα γυρίσει το παιχνίδι στο δεύτερο ημίχρονο, αλλά η ομάδα που χάνει, τελεία, τότε ίσως αρχίσει να δίνει τις μάχες της σε άλλη βάση, στη βάση του Σισσύφου που, όπως λέει ο Καμύ, ανεβάζει κάθε φορά την πέτρα έχοντας επίγνωση ότι την τελευταία στιγμή θα του ξανακυλήσει κάτω. Κι η αυτογνωσία του τού δίνει δύναμη.
Μπορεί να αγωνίζεται κανείς κι ας ξέρει ότι δεν θα κερδίσει.
Μπορεί να αγωνίζεται χωρίς την ελπίδα.
Μπορεί να του αρκεί το ότι o αγώνας είναι δίκαιος.
posted by Old Boy @ 2:42 μ.μ.
7 comments
7 Comments:
Σωστός!
Φυσικά εννοώ τον old-boy!
Όπως ακριβώς μπορείς να έχεις το πουλί σου μέσα στον κώλο αυτού που εκμεταλλεύεσαι κι όταν σε ρωτάνε "τι κάνεις;", να απαγγέλλεις ύμνους για την ελεύθερη αγορά.
Μεγάλη συζήτηση (προφανώς αυτή για την αριστερά, αυτή για τον κώλο και τα συνεπαγόμενα είναι μικρή και τελειωμένη). Όντως το πρόβλημα της αριστεράς είναι πρόβλημα νοοτροπίας. Υπάρχει όμως αρκετή δόση ηττοπάθειας. Δεν νομίζω οτι πιστεύουν πια πως θα γυρίσουν το παιχνίδι. Η ελπίδα που βλέπεις στα συνέδρια ανακυκλώνεται με το απεγνωσμένο ύφος των ναυαγών.
Το πρόβλημα είναι οτι για να βγείς απ'τα καρέ σου και να κρατήσεις λίγο την μπάλα στο κέντρο (για να μείνουμε στην ποδοσφαιρική μεταφορά) πρέπει να ξέρεις πως παίζεται το μοντέρνο ποδόσφαιρο και να μπορείς να το παίξεις. Η αριστερά δεν δουλεύει. Δεν έχει οικονομολόγους, δεν ξέρει πολλά για το πώς δουλεύει το κράτος, δεν ξέρει πολλά για το πώς εξελίσσεται η κοινωνία. Δεν υπάρχει σαφής πρόταση σε τίποτα που να μην είναι ζήτημα πρώτων αρχών.
Όταν η απάντηση σε κάθε πολιτικό ερώτημα ανάγεται σε κάποιο τσιτάτο της ανθρωπιστικής αριστεράς, δεν μπορείς να είσαι κινητήρια δύναμη της κοινωνίας. Μπορείς να είσαι σαν τον Βέλτσο: οξυδερκής παρατηρητής με ένα περιστασιακό πολιτικό σχόλιο κάθε τόσο στον κεντροαριστερό τύπο.
Όπως λένε και κάτι φίλοι απ'το Χαλάνδρι, στην Κουμουνδούρου πρέπει να ανοίξουν ένα ωραίο μεγάλο βιβλιοπωλείο-καφέ (σαν τον Ευρυπίδη). Να μαζεύονται τα μεσημέρια να τα λένε...
Μπορεί να του αρκεί το ότι o αγώνας είναι δίκαιος.
Ίσα-ίσα! Προσωπικά θεωρώ ότι η αριστερά (τουλάχιστον η ελληνική, για την υπόλοιπη δεν ξέρω) έχει ακριβώς το πρόβλημα ότι θεωρεί τον αγώνα της δίκαιο! Τη βρίσκω εγκλωβισμένη σε ένα αγώνα δικαίων κατά αδίκων, που θυμίζει πιο πολύ την ηθικολάγνειο προπαγάνδα των θρησκειών, παρά οτιδήποτε έχει να κάνει με πραγματικό πολιτικό αγώνα.
Είναι άποψή μου ότι για αυτό και η αριστερά χάνει τους "πολέμους". Αρνήθηκε να σεβαστεί τους αντιπάλους της, ονόμασε* τον εαυτό της σωστό και τους άλλους λάθος, με καρδιά, με ψυχή, πάμε γερά, το δίκιο είναι με το μέρος μας κλπ-κλπ. Μετά τρως 7 γκολ και ηρεμείς μέχρι τον επόμενο αγώνα, οπότε κατεβαίνεις πάλι με το ίδιο σύστημα και πάει λέγοντας.
*μιλώ για πολιτική πρακτική και όχι μόνο "στα λόγια".
@Lazopolis.
"Δεν νομίζω οτι πιστεύουν πια πως θα γυρίσουν το παιχνίδι. Η ελπίδα που βλέπεις στα συνέδρια ανακυκλώνεται με το απεγνωσμένο ύφος των ναυαγών".
Ίσως έχεις δίκιο, ίσως δέκα χρόνια πριν θα είχαν σηκώσει όλοι τα χέρια τους ψηλά και όχι μόνο τέσσερις - πέντε.
"Η αριστερά δεν δουλεύει. Δεν έχει οικονομολόγους, δεν ξέρει πολλά για το πώς δουλεύει το κράτος, δεν ξέρει πολλά για το πώς εξελίσσεται η κοινωνία. Δεν υπάρχει σαφής πρόταση σε τίποτα που να μην είναι ζήτημα πρώτων αρχών".
Δεν ξέρω, μπορεί να είναι και έτσι, πιστεύεις όμως ότι η κεντροδεξιά ή οι σοσιαλοδημοκράτες επικρατούν επειδή πείθουν με τις τεκμηριωμένες προτάσεις τους για το πώς πρέπει να δουλεύει το κράτος; Εγώ δεν το πιστεύω.
Τέλος, νομίζω ότι ούτε στα ίδια "ΤΑ ΝΕΑ" δεν αποκαλούν πια τον εαυτό τους "κεντροαριστερό τύπο" :)
@Τhrass. Συμφωνώ σε αρκετά απ΄όσα λες.
Εεε, ήθελα να πω "κεντροαριστερό" τύπο...
Η κεντροδεξιά και οι σόσιαλ* τουλάχιστον στη Μεσόγειο κερδίζουν επειδή η αριστερά αυτοκτονεί συστηματικά εδώ και 60 χρόνια. Πώς αλλιώς (χωρίς την απουσία σοβαρής πολιτικής σκέψης) τύποι με το διανοητικό διαμέτρημα του Καραμανλή και του Μπερλουσκόνι θα μπορούσαν να γίνουν πρωθυπουργοί; Η αριστερά αδυνατεί να εκπροσωπήσει τον πολιτικό χώρο που της ανήκει και ίσως γι'αυτό φταίει στην Ελλάδα (εκτός απ'το φαινόμενο Παπανδρέου σήνιορ) ο απεγνωσμένος συναισθηματισμός και οι ουτοπικές ασυναρτησίες του ΚΚΕ καθώς και το γεγονός ότι εκεί στην Κουμουνδούρου είναι λίγοι...
@Thrass: δε διαφωνώ στο οτι η ηθικολογία της Αριστεράς δείχνει απουσία επεξεργασμένης θέσης. Επίσης, η προσπάθεια που κάνουν αυτοί οι τύποι να έχουν μια συνεπή ηθική παρουσία και να βασίζουν τα όσα λένε σε ορισμένες (ίσως άκαμπτες) αρχές κοινωνικής δικαιοσύνης μάλλον δεν είναι ότι πρέπει για να κερδίζεις παιχνίδια. Βέβαια οι "πόλεμοι" που χάθηκαν ως το '80 χάθηκαν με το γήπεδο να γέρνει και το διαιτητή να σφυράει 90-10, κι όχι μόνο για λόγους συστήματος.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home