Μπλα - μπλα - μπλα.

Από την άλλη βέβαια υπάρχει κι αυτό: ""The Book of Laughter and Forgetting" closes with a group of naked men and women on an isolated beach exchanging opinions about the fate of Western civilization and the liberation of humanity, opinions that "Jan had heard

ten,

twenty,

thirty,

a hundred,

five hundred,

a thousand times before.""

Πιθανότατα δηλαδή δεν είναι μόνο η θεολογική συζήτηση γελοία, αλλά και πάμπολες άλλες. Και στις άλλες η ψευδαίσθηση για τη σημασία τους είναι ακόμη πιο ισχυρή.

Αλλά επειδή όλα έχουν ειπωθεί ή συζητηθεί, τι να κάνεις; Να πάψεις να μιλάς; Είναι καλύτερο αυτό;

Πρέπει να περάσει κι η ώρα κάπως, πρέπει να περάσουν και τα χρόνια κάπως.

Ας μιλήσουμε λοιπόν όσο προλαβαίνουμε, γιατί υπάρχει και το σοβαρό ενδεχόμενο η μετέπειτα σιωπή μας να είναι αιώνια.