Παριστάνοντας τους αναρχικούς
Μπορώ να καταλάβω αυτούς που με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο «δεν ασχολούνται με την πολιτική», αυτούς που θα πληροφορηθούν μετά τον θάνατό του την ύπαρξή του και την απεργία του, αυτούς που μπορεί να πουν επί του θέματος την μια ή την άλλη άποψη αλλά βασικά δεν ασχολούνται με αυτά και δεν θα ασχολούνται είτε πάρουν την εξουσία συνταγματάρχες Έλληνες είτε συνταγματάρχες Γερμανοί είτε συνταγματάρχες εξωγήινοι, αυτοί θα ασχολούνται με τη δουλειά τους, τα προσωπικά τους, τα κουτσομπολιά και τα χόμπι τους, πάντως όχι, δεν θα ασχολούνται με την κοινωνία και την πολιτική, θα παραμένουν φανατικοί ιδιώτες.
Μπορώ να καταλάβω τους σαν τον Ρωμανό, όσους εμπνέει συνολικά και όχι περιστασιακά και λόγω μόδας ο Ρωμανός, όσους το βλέπουν συνολικά με όρους ρήξης, όσους το ζουν συνολικά σαν ρήξη.
Μπορώ να καταλάβω δυσκολότερα εμάς, όποιοι κι αν είμαστε εμείς, αυτό το απροσδιόριστο και ίσως διαρκώς μεταβαλλόμενο αναλόγως ηλικίας και ταξικών συνθηκών εμείς, που θέλουμε να είμαστε κι εντός κι εκτός κι επί τ' αυτά, και με τον Ρωμανό αλλά και με τα σπίτια μας, και με τον αναβρασμό, την οργή και το ξέσπασμά της αλλά τελικά - τελικά και με την κάποια τάξη, και με την έκρηξη αλλά και με την κοινωνική ειρήνη, και με το ένα και με το άλλο, και δεν ξέρω τελικά με τί είμαστε, ίσως είμαστε με τους μπάτσους κατά βάθος, σίγουρα όχι τους τωρινούς, σε καμία περίπτωση τους κτηνώδεις τωρινούς, αλλά με τους διαχρονικούς ίσως ναι, κι αύριο που μπορεί να έρθουμε στην εξουσία εμείς ίσως δούμε και τη δική τους αναγκαιότητα με άλλο μάτι, δεν γίνεται να επικρατεί και αναρχία, δημοκρατία έχουμε, θεσμούς έχουμε, νόμους έχουμε, το μόνο που μένει είναι να τους εφαρμόζουμε δίκαια κι ανθρώπινα κι αλληλέγγυα κι αριστερά.
posted by Old Boy @ 12:33 π.μ.
9 comments
9 Comments:
Η άποψή μου για την υπόθεση Ρωμανού δεν θα προσθέσει τίποτα.
Αυτό που δεν μπορώ να μην μοιραστώ είναι ότι η οποιαδήποτε συσχέτιση, άμεση, ή πλάγια, ή θεωρητική, ή βάσει ιδεολογικής συγγένειας, ή με αναφορά σε κάποιο σημείο σύγκλισης κάπου σε μια ουτοπία, των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, της προτεινόμενης πολιτικής του, και της συντριπτικής πλειοψηφίας αυτών που τον υποστηρίζουν με τον αντικρατισμό και την αναρχία φέρνει δάκρυα στα μάτια.
"η υπόθεση Ρωμανού"
ΚΓ
Βρε Taxman, δεν είναι τουλάχιστον άδικο να στέλνεις αυτό το σχόλιο σ’ αυτό ακριβώς το ποστ;
Old, διάβασα χθες την επιστολή αυτού του παιδιού, καθισμένος στην άνετη πολυθρόνα του γραφείου μου, και για πρώτη φορά ντράπηκα.
ποια δημοκρατία Old Boy; Η δημοκρατία έχει μόνον αδιέξοδα
Billie the Kido
Μια διευκρίνηση, έστω και καθυστερημένα: Το σχόλιό μου "η υπόθεση Ρωμανού" σε καμία περίπτωση δεν είναι ειρωνικό, ούτε απευθύνεται, ως προσωπική μομφή, στον αγαπητό Taxman. Έχει το νόημα(?) ότι κανένας προσδιορισμός - ουσιαστικά, επίθετα, όλη η γλώσσα - δεν έχει νόημα, δεν φτάνει, δεν μπορεί, να μιλήσει γι´ αυτό που συμβαίνει.
Δεκτές, αν και μάλλον αναμενόμενες, κάποιες από τις πολιτικές και κοινωνικές αναλύσεις και τοποθετήσεις - για τις θανατοπολιτικές του σημερινού κράτους, για την περισσότερο ή λιγότερο συγκεκαλυμμένη συναίνεσή μας, έστω με τις όποιες δημοκρατικές "εγγυήσεις" που περιγράφεις, με όρους σχεδόν υπερβατικούς, στην αναγκαιότητα της (αστυνομικής) επιβολής του νόμου και της τάξης.
Όμως, αυτό που νιώθω και που θέλω να μοιραστώ μαζί σου, (ως fan σου και σε δυο-τρεις περιπτώσεις σχολιαστής), είναι ότι η "στάση" (νάτη πάλι η ανεπάρκεια της γλώσσας) του Νίκου Ρωμανού αρνείται να χωρέσει σε κάθε σημασιοδότηση απο οποιονδήποτε άλλο εκτός από τον ίδιο.
Με όλη την εκτίμηση,
ΚΓ
Είναι ένα βήμα μπροστά κι αυτό. Τουλάχιστον καταλαβαίνεις ότι οι περισσότεροι αριστεροί είστε και έτσι και γιουβέτσι. Αφήστε λοιπόν εμάς που είμαστε μόνο γιουβέτσι να κάνουμε τη δουλειά μας.
Η δίψα για σπουδές σαν αφορμή (εφαλτήριο;)
Ξενούδης
Έτσι όπως το γράφεις ,έστω ειρωνικά ή εξομοληγητικά ή αμφίθυμα ή whatever, αυτό που εγώ τουλάχιστον καταλαβαίνω είναι ότι εσείς βρίσκεστε σε τόση και τέτοια σύγχυση , όπως περίπου αυτή του Ρωμανού*** , ο οποίος , ενώ δηλώνει αντίθετος με την κρατική εξουσία και εν γένει κάθε μορφή εξουσίας , συνδιαλέγεται με αυτήν , αιτείται να κάνει χρήση των θεσμών και των δομών της και μάλιστα σήμερα κινδυνεύει να πεθάνει λόγω της απεργίας πείνας που κάνει προκειμένου ακριβώς να πειθαναγκάσει την πολιτεία να κάνει δεκτό το αίτημά του . Μόνο που ο Ρωμανός 1) βίωσε δυστυχώς τα δεινά που όλοι γνωρίζουμε , 2)έτυχε να μεγαλώσει με τους γονείς που αρχίζουμε όλοι να γνωρίζουμε ,3) δεν πρόλαβε να τελειώσει και κανένα πανεπιστήμιο για να ανοίξει τους ορίζοντές του , 4) είναι 21 , 5) είναι εν πάση περιπτώσει κατάδικος και υπόδικος και εκτίει την ποινή του στις φυλακές και last nut not least 6) δεν πρόκειται ποτέ -ελπίζω- να μας κυβερνήσει...
***Ότι ο Ρωμανός βρίσκεται σε ιδεολογική και υπαρξιακή σύγχυση είναι η καλύτερη εκδοχή γι'αυτόν και κατ'επέκταση για εσάς που υποστηρίζετε το αίτημά του. Η χειρότερη γι'αυτόν είναι ότι προσποιείται ότι θέλει να φοιτήσει στο ΤΕΙ που πέρασε , ενώ στην πραγματικότητα έχει την πρόθεση να χρησιμοποιήσει τις εκπαιδευτικές άδειες , προκειμένου να εξυπηρετήσει- με τον έναν ή τον άλλο τρόπο- τους εγκληματικούς σκοπούς του . Εν τοιαύτη περιπτώσει , καταφέρατε να σας χειραγωγεί συναισθηματικά ένας νεαρός κατάδικος προς την κατεύθυνση της εξυπηρέτησης του εγκληματικού σχεδίου του.
1: Υπάρχουν αναρχικοί που δεν έχουν τις ίδιες απόψεις με τον επίσης αναρχικό Ν. Ρωμανό. Στέκονται όμως αλληλέγγυοι στον αγώνα του. Το ίδιο ισχύει και για την Αριστερά. Η διαφορά έχει ως εξής: Ο αναρχικός-αντιεξουσιαστικός χώρος δεν παρουσίασε το Ν. Ρωμανό ως κάτι άλλο από αυτό που είναι, ένας αναρχικός ένοπλος αντάρτης, ο οποίος εναντιώνεται συνολικά στο κράτος και σε κάθε μορφή εγκλεισμού, αλλά η σκληρή πραγματικότητα που του επιβάλλεται μέσω της φυλάκισης, τον αναγκάζει να διεκδικήσει μονάχα μερικές "ανάσες ελευθερίας" μέσω του αστικού δικαιώματος στις εκπαιδευτικές άδειες. Αντίθετα ο ΣΥΡΙΖΑ θέλησε να πείσει ότι ο Ρωμανός είναι ένα απλό παιδί που θέλει να σπουδάσει και το ανάλγητο ή εκδικητικό κράτος δεν τον αφήνει. Αντί δηλαδή να μείνει στο απλό: "Διαφωνώ με τις θέσεις του Ρωμανού, αλλά υπερασπίζομαι αυτό το οποίο θεωρώ ότι δικαιούται", επέλεξε να θυματοποιήσει τον Ρωμανό για να μπορεί να υπερασπιστεί και τον ίδιο, όχι μόνο τα δικαιώματά του. Και τελικά να χρησιμοποιήσει τον ίδιο και τον αγώνα του για σόου μες τη βουλή.
2. Το ζήτημα όμως που τίθεται δυναμικά επί τάπητος, μέσω της απεργίας πείνας του Ν. Ρωμανού και του σχετικού κινήματος αλληλεγγύης, δεν είναι αυτό. Είναι ότι στο όνομα της δημοκρατίας και των δικαιωμάτων, το αστικό κράτος συστηματικά δολοφονεί. Εδώ και πολλά χρόνια. Πριν τα μνημόνια, πριν τη δολοφονία Γρηγορόπουλου, πριν ακόμα από τις μπίζνες στα ελληνοαλβανικά σύνορα, με την αγοραπωλησία ζωών των προσφύγων από την αλβανία, τη δεκαετία του 90. Μετά από όλα αυτά, μετά από τις Μανωλάδες, τις Αμυγδαλέζες και τις φυλακές τύπου Γ, έρχονται οι Γρηγορόπουλοι και οι Ρωμανοί να μας δείξουν ότι "ΚΟΥΜΗΣ - ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ, ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΛΤΕΖΑΣ, ΑΛΕΞΗΣ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΣ, ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΛΑΣ". Και αυτή η πραγματικότητα, ουδεμία σχέση έχει με τις αυταπάτες, τις εσωτερικές αντιφάσεις και τους αναστοχασμούς της Αριστεράς.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home